Dinsdag 1 september.
De oncoloog was tevreden. Had ook goed gevoel dat de chemo aanslaat. Gezien het beeld dat ik uitstraalde, denk ik (geen hoesten meer en minder worden van de vergrote lymfeklieren in de hals). Aanslaan is dus dat de negatieve kankerceldeling remt. (Helaas niet stopt). Dus je blijft wat langer leven. Niets meer en niets minder. Ze delen zich na een tijdje gewoon weer door.
Helaas krijg ik/we met deze zware chemococktail niet alle uitzaaiingen weg. Dat maakt het nu allemaal zo triest. Je komt tot voor de finish en dan word je teruggetrokken.
Dus al slaat de chemo aan (na de PET/CT scan eerdaags weet ik dat pas), blijft het toch een verhaal van "blij met een dooie mus". Dus welk beeld ik ook uitstraal, na de PET/CT scan weet ik echt of de chemococktail iets heeft gedaan.
Maar enfin, mocht de negatieve kankerceldeling na een 6-tal kuren of zo zich toch een "tijdje" rustig houden, toch weer een tijdje leven nietwaar. (Dan heb ik het wel over het meest positieve scenario). En verder.........Helaas, helaas, helaas er is nog geen wondermiddeltje dat de negatieve kankerceldeling echt kan stopzetten. Zal er wel een keer komen, maar nu nog niet.
Alternatieven? Een speld in een hooiberg en dan nog......
Nog even gevraagd hoe het zit als je met andere zieken op een zaal lig. Maakt geen bal uit. Het ziekenhuis zit vol met bacteriƫn. Waaien van kamer tot kamer. Dat andere zullen ze wel een beetje op letten.
dinsdag 1 september 2009
Abonneren op:
Posts (Atom)