(46) berichtje van Liesbeth

Hallo iedereen,

Ron ligt momenteel nog steeds in het ziekenhuis, dus ik schrijf vast een berichtje om jullie op de hoogte te houden. Nog even en dan is hij zelf weer thuis, ik mag hem om 19u halen, maar hij is zo moe, ik verwacht dat hij meteen naar bed gaat en niet meer een blogje gaat schrijven.

Eerst nog even iets over de scan en het verslag daarvan van de radioloog. Vlak voordat Ron het ziekenhuis in zou gaan voor de 4e kuur hebben we het verslag eens vertaald naar "begrijpend Nederlands". Toen ik het zo stap voor stap aan het vertalen was, kwam ik tot de conclusie dat er eigenlijk gewoon nergens meer uitzaaiingen zijn aangetroffen. Ron kon dat gewoon niet geloven. Hij dacht, dit klopt niet. Hoe kan een klier die vergroot is tot 2,5 cm nu opeens weg zijn bijvoorbeeld? Maar ik zei: waarom kan dat niet? Je bent gewoon een medisch wonder, die bestaan toch?? Dit neemt overigens niet weg dat de orginele tumor er nog gewoon zit en telkens weer voor uitzaaiingen kan zorgen. Hoe het ook zij, voorlopig ziet het er heel gunstig uit en is zijn lichaam zo goed als "schoon". Daarom vroegen wij ons af of nóg drie kuren niet te veel van het goede was. Misschien kunnen ze die beter bewaren voor later, als het weer echt nodig is. Je lichaam wordt tenslotte ook resistent tegen de chemo. En chemo is gewoon het reinste vergif. Ik las dat je lichaam later zelfs leukemie kan ontwikkelen door een eerdere chemokuur (gelukkig is dat heel zeldzaam, maar geeft wel aan wat chemo met je lichaam kan doen). Nou, eenmaal in het ziekenhuis voor opname het een en ander besproken met de oncoloog. Zij was ook van mening dat zes kuren niet meer nodig zijn. Ze heeft nu besloten vijf kuren te doen in totaal (dus na deze kuur nog één) en als Ron veel last heeft van de bijwerkingen mag hij de dosering halveren. Na de vijfde kuur volgt dan weer een PET-scan en dan kijken ze weer verder. We hopen natuurlijk op een lange periode van rust! Het ziet er in ieder geval goed uit, wat dat betreft!
Maar nu dan de opname... Er is natuurlijk weer het nodige misgegaan in het ziekenhuis. Het prikken ging mis, hij zat uiteindelijk met twee naalden in zijn hand, een dikke en een dunne. Daarna was er weer onenigheid over de hoeveelheid spoeling. Het bleek opeens de helft minder te zijn dan de vorige keren. Dat stond dan weer "op de lijst" en niemand wist van wie dat af kwam. Verder ligt hij op een zaal met drie snurkers... Dus hij is niet echt aan zijn rust toegekomen. Hij is nu dan ook doodmoe en behoorlijk gestresst door al die toestanden. Verdorie!! Dat is toch niet goed!! Ik zal blij zijn als hij straks thuis is en hij vroeg naar bed kan en een heerlijke lange nacht kan slapen. Slaap is het beste medicijn hoor ik altijd.

Nou, lieve mensen, dit is het weer voor vandaag. Later weer meer van Ron zelf!

Groetjes, Liesbeth.