Zaterdag 11 juli 2009
Oud collega Peter komt in de ochtend even op bezoek. Natuurlijk veel zitten praten over vroeger en hoe met me gaat. Iedereen die me ziet of me bezig ziet, kijkt toch wel met enige verwondering naar het ziektebeeld. In principe ben je echt doodziek, maar aan de buitenkant zie je er zo goed als helemaal niets van. Ik kreeg nog een heerlijk stripverhaal van Peter "Dirkjan". Strip had net zo goed "DirkRon" kunnen heten ;-)
Zonnetje op de bol en het lijkt net alsof je een weekje thuis vrij bent en wat klusjes aan het huis bent doen. Af en toe een kuchje en daarna gewoon lekker een bakje soep en thee met een koekje "Alles gaat gewoon door"..................
Vandaag weer wat verder wezen ruimen, mijn nichtje Marit komt helpen. Ik noem haar nog steeds mijn nichtje, omdat ze net even een stukkie kleiner is dan ik. Eigenlijk is het gewoon één groot lief "hart", die alle tijd voor je neemt en je overal mee wilt helpen.
We zijn dus weer lekker opgeschoten vandaag, In de loop van de week neemt ze haar vriend mee voor wat boorwerk (het zware werk laat ik nu even over aan de jongere generatie). Alles wat uit de kelder komt (en wat we willen bewaren) moet tenslotte ook weer ergens naar toe. Een bergkamer zogezegd (zie plaatje) .
Oud collega Peter komt in de ochtend even op bezoek. Natuurlijk veel zitten praten over vroeger en hoe met me gaat. Iedereen die me ziet of me bezig ziet, kijkt toch wel met enige verwondering naar het ziektebeeld. In principe ben je echt doodziek, maar aan de buitenkant zie je er zo goed als helemaal niets van. Ik kreeg nog een heerlijk stripverhaal van Peter "Dirkjan". Strip had net zo goed "DirkRon" kunnen heten ;-)
Zonnetje op de bol en het lijkt net alsof je een weekje thuis vrij bent en wat klusjes aan het huis bent doen. Af en toe een kuchje en daarna gewoon lekker een bakje soep en thee met een koekje "Alles gaat gewoon door"..................
Vandaag weer wat verder wezen ruimen, mijn nichtje Marit komt helpen. Ik noem haar nog steeds mijn nichtje, omdat ze net even een stukkie kleiner is dan ik. Eigenlijk is het gewoon één groot lief "hart", die alle tijd voor je neemt en je overal mee wilt helpen.
We zijn dus weer lekker opgeschoten vandaag, In de loop van de week neemt ze haar vriend mee voor wat boorwerk (het zware werk laat ik nu even over aan de jongere generatie). Alles wat uit de kelder komt (en wat we willen bewaren) moet tenslotte ook weer ergens naar toe. Een bergkamer zogezegd (zie plaatje) .
Maar enfin, 14/15 juli begint de eerste chemokuur, daarna zal het beeld wel snel veranderen. Zowel wat slecht en goed is in mijn lichaam wordt afgebroken. Laten we hopen dat er meer slecht dan goed wordt aangepakt. Maar hoe dan ook, de strijd zal ik op termijn altijd verliezen.
Het is net een trein, die de afgrond in zal rijden. Dat gaat met een rotgang of ze remmen hem af en rijdt dan wat langzamer alsnog de afgrond in. Ik zit in die trein en kan er niet uit.
Het is net een trein, die de afgrond in zal rijden. Dat gaat met een rotgang of ze remmen hem af en rijdt dan wat langzamer alsnog de afgrond in. Ik zit in die trein en kan er niet uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten