Maandag 3 augustus 2009.
De laatste dagen gaat het even wat beter. Een nieuw "puf" apparaat om het hoesten wat te minderen heeft misschien wel een beetje geholpen.
Zo heb ik de laatste dagen iets meer energie om wat meer aan de dagelijkse gezinsactiviteiten deel te nemen. Niet te veel van voorstellen hoor, het hele huis doen met een stofzuiger gaat echt niet lukken, het is meer van de kleine dingetjes.
Vandaag een dag dat ik zonder al te veel hoesten en proetsen een stukje heb kunnen lopen. Een loopje naar de apotheek voor de nodige pilletjes voor de 2e chemo, die op 5 augustus start. Dus dan is het weer over met de energie e.d.
Een collega belde vandaag of ze t.z.t. langs kon komen, dat zou dan weer na de tweede chemo kunnen of......... ze moest vandaag nog willen komen. Dat was niet tegen dovensmansoren gezegd en een uurtje later stond ze voor de deur..... met een cadeautje en al.
Heel fijn zitten praten over leuke dingen, maar ook lastige emotionele zaken. Voor mij was het een fijne dag en mijn collega ook kunnen laten zien wie "Ron" nu is als hij niet op het werk is.
Vol verwondering heeft zij foto's bekeken en verhalen aangehoord uit het "Ron heeft niet zoveel gedaan in het verleden"-leven. Het is dan natuurlijk heel leuk als je hoort dat iemand daar enorm enthousiast, positief en met verwondering op reageert en dit verlengt naar je rol als vader/echtgenoot en ja......Wat wil je dan nog meer horen op zo'n dag.............. Het zijn momenten, die ik koester.
Enfin, wie mij/ons kent weet dat het hier soms net een jeugdherberg is. Het was onderhand al etenstijd en collega RH heeft lekker met de Frogertjes meegegeten. Het zijn van die momenten die ik dan plaats onder het kopje: "Toen was geluk heel gewoon". Het zijn de momenten waar ik van geniet. Het was een dag van af en toe een traan, maar zeker ook gelachen en genoten van de gesprekken.
In de avond nog even het BBQ vuurtje aangemaakt en met vrouw en dochter Fee nog lekker geroosterde marshmellows gemaakt. Welliswaar geen vakantie, maar de kleine dingen waar ik het van moet hebben.
Enfin, de 2e chemo staat voor de deur dus het zal wel een paar dagen rustig zijn op mijn blog (of Liesbeth schrijft wel een stukje).
De laatste dagen gaat het even wat beter. Een nieuw "puf" apparaat om het hoesten wat te minderen heeft misschien wel een beetje geholpen.
Zo heb ik de laatste dagen iets meer energie om wat meer aan de dagelijkse gezinsactiviteiten deel te nemen. Niet te veel van voorstellen hoor, het hele huis doen met een stofzuiger gaat echt niet lukken, het is meer van de kleine dingetjes.
Vandaag een dag dat ik zonder al te veel hoesten en proetsen een stukje heb kunnen lopen. Een loopje naar de apotheek voor de nodige pilletjes voor de 2e chemo, die op 5 augustus start. Dus dan is het weer over met de energie e.d.
Een collega belde vandaag of ze t.z.t. langs kon komen, dat zou dan weer na de tweede chemo kunnen of......... ze moest vandaag nog willen komen. Dat was niet tegen dovensmansoren gezegd en een uurtje later stond ze voor de deur..... met een cadeautje en al.
Heel fijn zitten praten over leuke dingen, maar ook lastige emotionele zaken. Voor mij was het een fijne dag en mijn collega ook kunnen laten zien wie "Ron" nu is als hij niet op het werk is.
Vol verwondering heeft zij foto's bekeken en verhalen aangehoord uit het "Ron heeft niet zoveel gedaan in het verleden"-leven. Het is dan natuurlijk heel leuk als je hoort dat iemand daar enorm enthousiast, positief en met verwondering op reageert en dit verlengt naar je rol als vader/echtgenoot en ja......Wat wil je dan nog meer horen op zo'n dag.............. Het zijn momenten, die ik koester.
Enfin, wie mij/ons kent weet dat het hier soms net een jeugdherberg is. Het was onderhand al etenstijd en collega RH heeft lekker met de Frogertjes meegegeten. Het zijn van die momenten die ik dan plaats onder het kopje: "Toen was geluk heel gewoon". Het zijn de momenten waar ik van geniet. Het was een dag van af en toe een traan, maar zeker ook gelachen en genoten van de gesprekken.
In de avond nog even het BBQ vuurtje aangemaakt en met vrouw en dochter Fee nog lekker geroosterde marshmellows gemaakt. Welliswaar geen vakantie, maar de kleine dingen waar ik het van moet hebben.
Enfin, de 2e chemo staat voor de deur dus het zal wel een paar dagen rustig zijn op mijn blog (of Liesbeth schrijft wel een stukje).
Sterkte met de tweede chemo, Ron (ook voor Liesbeth en de kinderen).
BeantwoordenVerwijderenBy the way... ik zou je ook graag weer willen zien tzt (na de tweede chemo??).
Licht en Liefde, Sjarda
Hoi Ron, volgens mij heb je je infuusbehandeling er nu opzitten, hoop dat het (voor zover dat kan) een beetje is meegevallen. Sterkte met de rest van de chemo.
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Lauranne
Onderstaand het ik (Ron) even geplaatst.
BeantwoordenVerwijderenLieve Ron , hoe gaat het met de 2de chemo?
Hoop dat je niet zoveel last hebt en zeker ook niet misselijk bent.
Mag je morgen weer naar huis?
Had een reactie geschreven in je blogarchief op jouw knappe tekst ( je schrijft ook zo lekker ) maar die krijg ik niet geplaatst!!
Heb gepoogd me aan te melden maar zoals je weet ben ik een digibeet dus lukte het me niet.
Ik had het volgende geschreven :
Lieve Ron , ik vond het heel fijn om je weer te zien en spreken.
De uurtjes vlogen om met praten ,heerlijke bietenstamppot eten ( na 5 minuten aandringen zat ik natuurlijk toch aan tafel ) en met foto's bekijken van een te gekke verbouwing en van prachtige kunstobjecten. Je bent de man van wie je zegt " Wat de ogen zien maken de handen ".
Ik heb niet alleen hier bewondering voor maar vooral ook voor de wijze waarop jij en Liesbeth en de kinderen met jouw ziek zijn omgaan. Je hebt ook een geweldig gezin.
Sterkte met je tweede chemokuur.
Lieve groet , ook aan Liesbeth en de kinderen , Ronneke.